Gods Molens

In Boedapest leeft Baby, een nog jonge vrouw, tussen haar schoonmoeder aan wie ze een gruwelijke hekel heeft en haar man János, een bekend dirigent, die lid geworden is van de Communistische Partij om bij de Almachtige Staat in de gunst te kunnen blijven. Baby's zuster Anna woont op het platteland; haar man is notaris en zij heeft twee dochters. De oudste Klári loopt mank, maar dit is een heel knap meisje en de lieveling van de notaris. Ondanks al hun pogingen om zich staande te houden onder het nieuwe regiem worden deze twee gezinnen uit de gegoede bourgeoisie van hun bezittingen beroofd en hoe langer hoe meer in het nauw gedreven.

Noch Baby's verhouding met een Politieman van de Partij, noch het "vrijwillig" wegschenken van de landgoederen van de notaris, kunnen verhinderen, dat de Notaris tenslotte de dood vindt, dat Klári's verloofde gearresteerd wordt en dat de dirigent en de zijnen tot deportatie worden veroordeeld.

Nimmer scheen een dergelijk lot voor de knappe jonge Baby, het oppervlakkige kindvrouwtje te zijn weggelegd.

Steeds zal zij blijven wachten op het uur van de verlossing, ook al schijnt de weg der bevrijding voor immer afgesloten?.

Het onverbiddelijk karakter ven de dictatuur komt in deze vlotte en suggestief geschreven roman met aangrijpende overtuigingskracht naar voren. Onherroepelijk gaat telkens weer iets van de persoonlijke vrijheid, die de mensen nog trachten te redden, verloren?. Met grote duidelijkheid en scherpte worden de gevoelens van elk der personen getekend: heimwee naar het verleden, angst voor heden en toekomst en bovenal de eenzaamheid, een gevoel van eenzaamheid temidden van een wantrouwen, dat overal heerst en iedereen verdacht maakt, zelfs bij zijn naaste familie.

Zo durven de beide zusters Anna en Baby, elkaar hun bange ellende niet meer te vertellen. Zo wantrouwen zelfs man en vrouw, zelfs ouders en kinderen elkander.

Deze roman beschrijft voor de eerste mal op zeer boeiende wijze het wisselend lot van mensen, die leven achter het IJzeren Gordijn. Zal er nog ooit een andere tijd aanbreken voor één van hen?

De jonge Klári, die aan een nieuw mensenkind het leven zal schenken, spreekt hier het verlossende woord: Waartoe dient dit alles? Hoe kunnen wij mensen het weten? God's Molens malen langzaam?.

Juist de objectieve wijze, waarop dit boek geschreven is, maakt dat het zo aangrijpend is in zijn diepe menselijkheid en met vreugde zien wij hoe het talent van de jonge Hongaarse schrijfster Christine Arnóthy, wier boekje Ik ben vijftien jaar en wil niet sterven, dat in Frankrijk bekroond werd met de Prix Vérité, nog is gerijpt en steeds grotere beloften inhoudt voor een zeer nabije toekomst.